چگونه تولید افزودنی فلزی می تواند بر موانع ایجاد قطعات اصلی غلبه کند؟

از آنجایی که تولید افزودنی به رشد و بلوغ خود ادامه می دهد، یکی از روندهایی که مشخص شده است، افزایش اهمیت فلز AM در تعدادی از بخش ها است. بیشتر و بیشتر، OEM ها از فناوری های AM فلزی به عنوان راهی برای ایجاد قطعات هندسی پیچیده و سبک استفاده می کنند، به طوری که انتظار می رود ارزش این صنعت در ۱۰ سال آینده به ۱۸٫۵ میلیارد دلار برسد. با این حال، این بدان معنا نیست که هنوز چالش‌هایی برای تولید با تولید افزودنی‌های فلزی وجود ندارد، به‌ویژه وقتی صحبت از قطعات اصلی مهم می‌شود.

پرینت سه بعدی آلومینیوم – راهنمای نهایی (بخش چهارم: آلومینیوم مورد نیازت بشناس)

اخیراً تلاش های تحقیق و توسعه قابل توجهی در آلیاژهای آلومینیوم صورت گرفته است. در روزهای اولیه AM، مهندسان در کار با آلومینیوم با چالش هایی روبرو بودند اما همه چیز تغییر کرده است. آلومینیوم جدید با کارایی بالا به طور خاص برای فرآیندهای پرینت سه بعدی ساخته شده است، اما ویژگی های سنتی را که امروزه تولید کنندگان به آن نیاز دارند را نشان می دهد.

استفاده از SLM برای مس، نقره و آلیاژهای با خلوص بالا

محققان دانشگاه ولورهمپتون؛ Additive Analytics و AceOn Group، Telford. دانشگاه بریستول و آنوپول، بیرمنگام، بریتانیا، اخیراً مطالعه‌ای را در مواد مربوط به رسانایی الکتریکی مس و نقره ساخته شده با مواد افزودنی برای کاربردهای سیم‌پیچ الکتریکی منتشر کرده‌اند.

مقاومت شدید قطعات پرینت سه بعدی در شرایط سخت بعد از عملیات حرارتی

محققان موسسه فناوری ماساچوست، کمبریج، ایالات متحده؛ دانشگاه ایلینوی؛ و آزمایشگاه ملی اوک ریج، تنسی، ایالات متحده، با عملیات حرارتی که ساختار میکروسکوپی فلزات ساخته‌شده با مواد افزودنی را تغییر می‌دهد تا مواد در محیط‌های گرمایی شدیدتر قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر شوند.

ساخت افزودنی مورد استفاده برای ایمپلنت های قابل جذب برای بیماران خاص

به عنوان بخشی از پروژه BioStruct، RWTH دانشگاه آخن تولید افزودنی دیجیتال (DAP)، آلمان، در حال توسعه فرآیندی برای ترکیب آلیاژ روی-منیزیم با ساختارهای شبکه‌ای است که فقط می‌تواند از طریق همجوشی بستر پودر پرتو لیزر (PBF-LB) تولید شود. نتایج پروژه به اتحاد reACT منتقل خواهد شد، که تحقیقات بین رشته ای خود را در نیمه دوم سال ۲۰۲۲ آغاز کرد.

کاربرد پرینتر سه بعدی فلز در درمان

تولید افزودنی (AM) بسیاری از محدودیت‌های موجود در روش‌های تولید سنتی‌تر مانند فرزکاری، ریخته‌گری، آهنگری را حذف می‌کند. این امر فرصت‌های جدیدی را برای هندسه‌های پیچیده و سفارشی‌سازی انبوه قطعات، با هزینه‌های تجاری قابل قبول، که قبلا غیرممکن بود، باز می‌کند. این ویژگی های جدیدی را در دستگاه های پزشکی ایجاد می کند که می تواند برای مراقبت از بیمار در ارتوپدی، ایمپلنتولوژی و دندانپزشکی مفید باشد.